Miałam szczęście wziąć udział w uroczystości - bardzo ważnym dla nas wydarzeniu - wręczenia Srebrnego Certyfikatu Profesjonalnego Uniwersytetu, który został przyznany naszej organizacji po długim okresie rzetelnej pracy i drobiazgowej procedurze kwalifikacyjnej. Nie ukrywam, że był to dla mnie wielki zaszczyt uczestniczyć w tej wyjątkowej uroczystości, która równocześnie dała mi możliwość przeżycia czegoś niezwykłego.

Kraków, 20 listopada 2015 r. Znajduję się z koleżankami, Anią Kapuściarek, Henią Malingiewicz i Anią Majchrzak w auli Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego przy ulicy Gołębiej. Aula jest przepiękna: obrazy, rzeźby, malowidła, stylowe ciężkie drzwi, wysokie okna… Zapachniało wielką, dostojną historią. Rektorskie i prorektorskie fotele, w których na chwilę, w przerwach wykładów, przycupnęłyśmy - tak, by choć przez moment poczuć klimat tej krakowskiej Alma Mater - nadawały wydarzeniu szczególny charakter.

Ja i UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI! Ależ to robi wrażenie! Chyba największe na mnie samej. Oto ja, studentka 60+ na Jagiellonce! Prawie nierealne, a jednak! Ale co tam ja; cała aula wypełniona była młodzieżą w wieku 60+! Wykładem „Edukacja i aktywność - najlepsze metody przeciwdziałania marginalizacji i wykluczeniu osób starszych w Małopolsce” nastąpiło uroczyste otwarcie konferencji.

Wszyscy zostaliśmy serdecznie i uroczyście powitani przez prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego ds. Rozwoju prof. dr hab. Marię Jolantę Flis, Ewę Piłat – Pełnomocnika Rektora UJ ds. Jagiellońskiego UTW, a także przez Wiesławę Borczyk - prezes Ogólnopolskiej Federacji Stowarzyszeń UTW. Uroczystość ta dała możliwość wypowiedzenia się na wiele intrygujących starsze pokolenie kwestii, mówiono zatem o ewolucji stanowisk dotyczących potencjalnych możliwości osób starszych, o psychologii starości, rehabilitacji geriatrycznej, o tym, jak wykorzystać potencjał profesjonalistów trzeciego wieku dzięki metodom edukacji spersonalizowanej. W obliczu tak ważnych problemów Senior dziś i jutro stał się bardzo istotnym podmiotem oddziaływania!

Wreszcie nadszedł ten bardzo ważki dla naszego uniwersytetu moment - został nam wręczony Srebrny Certyfikat! Uroczyście dokonała tego Wiesława Borczyk. Chyba nie muszę dodawać, że to wielki zaszczyt być studentem profesjonalnego utw, który może się poszczycić zdobyciem certyfikatu tego typu. Nam właśnie się to udało. A wierzcie mi, wcale nie było łatwo zdobyć takie wyróżnienie. Niejednokrotnie byłam świadkiem prac, które zmierzały do spełnienia wszystkich koniecznych warunków, by sprostać zadaniu i już teraz wiem, ile pracy i zaangażowania musiał włożyć zarząd naszego stowarzyszenia oraz my wszyscy, cała brać studencka, by pięknie prezentujący się certyfikat mógł zdobić nasze biuro. Za tę pracę wszystkim serdecznie dziękuję.

Jesteśmy jednym z niewielu utw, które taki certyfikat posiadają. Jakże było miło, kiedy w kuluarach studenci innych uniwersytetów pytali nas „Jak to się robi? Jak długo trwa procedura certyfikacyjna? Jak trudne jest spełnienie wszystkich kryteriów? Na co trzeba zwrócić uwagę, itd. Było moc gratulacji i miłych życzeń. Duma i radość nas rozpierała.

Kochani, naprawdę warto działać w utw, a w naszym w szczególności, bo to oznacza wielką integrację, edukację permanentną, zwycięską walkę z samotnością, z wykluczeniem społecznym, walkę z coraz większym brakiem sił witalnych i podupadającym zdrowiem, o którym - przy tak wzmożonej aktywności psycho-fizycznej - po prostu się zapomina. To wszystko brzmi dumnie, ale jak najbardziej realnie! Teraz nasz uniwersytet to studenci 60+, ale w przyszłości życzmy sobie, aby też był 100-.

Koleżanki i koledzy, przed nami Złoty Certyfikat, czego sobie i Wam życzę, bo wierzę, że damy radę.